Zapomniane przez nas dwoje ich różowe mnóstwo spada na dno naszych dusz, jak płatki miękkich, najpiękniejszych róż...
16 July 2006
nie
Tak. Stoi obok mnie i czeka aż zabraknie mi sił. Wszystko stanie się wtedy szare a z oczu popłyną łzy. Zwinę sie w kłębek jak szczeniak. I czekać będę jutra.
No comments:
Post a Comment